دانلود توسن شماره 214-دوشنبه 7 اردیبهشت 94

دانلود توسن شماره 214-دوشنبه 7 اردیبهشت 94

دانلود در ادامه مطلب

گفتگویی تفصیلی باحجت الاسلام عباسی، امام جماعت مسجد علی ابن ابی طالب زاهدان

در شماره سوم هفته نامه توسن در سال 94، گفتگویی تفصیلی باحجت الاسلام عباسی، امام جماعت مسجد علی ابن ابی طالب زاهدان و مسئول شورای سیاست گذاری ائمه جمعه استان سیستان و بلوچستان صورت گرفته است که مشروح آن را در زیر می خوانید:

---

حجت الاسلام غلامرضا عباسی، امام جماعت مسجد علی ابن ابی طالب و مسئول شورای سیاست گذاری ائمه جمعه از چهره‌های فرهنگی تاثیر گذار سیستان و بلوچستان محسوب می شود. منبرهای حجت الاسلام عباسی علاوه بر مسائل فرهنگی و مذهبی در مسائل سیاسی نیز مورد توجه مردم قرار دارد. گفتگوی هفته نامه توسن با ایشان به شرح ذیل است.

_{از چه زمانی و چگونه امام جماعت مسجد «علی بن ابی طالب(ع)» شدید؟}

بنده سال 1373 به دعوت آیت‌الله محمدیان، نماینده محترم ولی فقیه وقت در استان که چندین سال در قم حق استادی به گردن من داشتند؛ به زاهدان آمدم و به عنوان مسئول دفتر ایشان منصوب شدم. همزمان مسئولیت دبیرخانه ائمه جمعه استان را نیز به عهده گرفتم. بعد از حدود یک ماه هیأت امنای مسجد حضرت علی بن ابی طالب(ع)، از نماینده ولی فقیه درخواست امام جماعت ثابت کردند؛ که تا آن زمان امام جماعت این مسجد متغییر بود. ایشان نیز امامت آن مسجد را به عهده من گذاشتند.

شهر محوری و روستاستیزی در سیاست های توسعه استان و بحران سیستان

^{توسن شماره 214-دوشنبه 14 اردیبهشت}

مجتبی جهان تیغ

منطقه سیستان در واقع یکی از قربانیان توسعه تک بعدی کشور طی صد سال اخیر و بوِیژه طی دهه های پس از جنگ است. سیاست های اقتصادی و فرهنگی که حاصل نظر و عمل تکنوکرات های غربگرای دولت های گذشته است با ایده های همچون ژاپن یا مالزی اسلامی سعی بر مدرنیزاسیون ظاهری و شتابان کشور داشتند و از شروط و منطق داروینی برنامه های اقتصاد لیبرال از بین بردن نرم و بی صدا طبقات محروم زیر چرخ های توسعه است.

پژوهش، زمانه و جغرافیای حیات

^{توسن شماره 214-دوشنبه 14 اردیبهشت}

مصطفی سخنگو

^{Email: [e-mail]}

انسان تنها مخلوق خداوند می‌باشد که بخاطر قدرت تعقل ضرورتاً می‌اندیشد و تفکر در انفس و آفاق است که پاسخ پرسش‌هایی از جنس «چیستی»، «چرایی» و «چگونگی» وی را ممکن می‌سازد؛ بنابراین نوع آدمی گریزی از اندیشیدن نمی‌تواند داشته باشد و راز مکتب‌های فکری متکثر، فرهنگ‌ها و تمدن‌های به جای مانده از آغاز تاریخ در همین امر نهفته است. تفکر تنها امکان آرام گشتن و رشد انسان ذاتاً پرسشگر بوده است و در طول تاریخ بنابر نسبتی که انسان با خدا برقرار می‌کرده است، تفکر منجر به رشد یا اغوای آدمی ‌شده است. پس می‌توان نتیجه گرفت که انسان هویت خویش را از دریچه تفکر می‌یابد و بسط و قدرت خویش را نیز در تاریخ  با تفکر به دست می‌آورد. از این جهت،علومی که امروزه موجود است و به صورت روشمند پژوهش‌هایی برای تکامل آنها صورت می‌گیرد، برای بسط و گسترش قدرت انسان است و غایت این قدرت نیز به نسبتی که در لایه هستی‌شناسی خویش با خدا برقرار کرده است برمی‌گردد. حال جامعه ما که در «دهه پیشرفت و عدالت» قرار دارد، به تحول علوم و امر «پژوهش» که یکی از ظهورات تفکر می‌باشد، چقدر اهمیت داده است؟ آیا «بایدی» میان پژوهشگر و امر پژوهش با زمانه و جغرافیای حیات می‌توان وضع کرد؟ کدام انسان و پژوهشگر می‌تواند در نسبت با زمانه تفکر و پژوهش کند؟ دانشگاه سیستان وبلوچستان در امر «پژوهش»، زمانه و جغرافیای حیات خویش چه وضعیتی دارد؟