ریشه های اقتصادی بروز بحران سیستان

توسن شماره 217-دوشنبه 28 اردیبهشت 

در سیستان شغل محوری کشاورزی و دام پروری است که هم اکنون با بحران روبرو است. بخش عمده علل  بحران در مشاغل کلیدی این منطقه بدلیل تغییرات زیست محیطی ناشی از عدم دیپلماسی فعال برای احاقه اب هیرمند است و بخش دیگر حاصل هدررفت و عدم مدیریت و ارتقا کیفیت استفاده آب در منطقه است(مانند ابیاری غرقابی ، تبخیر ، انتقال اب به زاهدان...) . این موارد و بویژه مسئله  کشاورزی را در مجالی دیگر ان شاا... بررسی خواهیم کرد. در این مقاله به کلید واژه دیگری در رابطه با بحران سیستان خواهیم پرداخت. مسئله بیکاری ، عدم سرمایه گذاری و رکود در تولید و صنایع در منطقه. برایند این مسایل را در بحث سرمایه گذاری ، اشتغال و تولید را می توان در سوال "زمینه و ریشه های اقتصادی بروز بحران سیستان" خلاصه کرد.

بحران سیستان میوه فرهنگ مدیریت!

توسن شماره 215-دوشنبه 21 اردیبهشت

_{مجتبی جهان تیغ}

در روند 16 ساله تبدیل مسله سیستان به مشکل ، و سپس بحران با گذر از هرکدام از این مراحل و در نتیجه گسترش ابعاد فاجعه و پیچیده شدن مسله چند نفر از مدیران و نمایندگان استعفا دادند؟ یا اعلام رسمی درخواست کمک و همفکری  از سایر مدیران ، ارگانها و نخبگان و مردم کردند ؟ یا پیشقدم در رسانه ای کردن ابعاد بحران شدند؟ یا خبر از تبدیل وضعیت سیستان به بحران دادند؟ فاجعه آنجاست که حتی تنها رسانه فراگیر منطقه(شبکه هامون) نیز سالها سعی برسانسور و بزک کردن چهره فاجعه داشته است و برنامه ثریا و راز از شبکه های سراسری اولین منادیان فاجعه سیستان در کشور و منطقه بودند.

مطبوعات مکتوب و مجازی محلی و بخش های خبری شبکه هامون آکنده از شرح خدمات ، کلنگ زنی ، افتتاح ، بازدید پروژه ها و جلسات اداری مدیران است! یا نطق های آتشین و صد مسله گو نمایندگان در دوره های مختلف! پس چگونه روند 16 ساله ایجاد بحران سیستان را نتوانستند متوقف کنند؟ یا به این ناتوانی اعتراف کرده و حداقل از خوف آثار ماتاخر و اخروی نحوه مدیریت خود و پاسخگو بودن در آن دنیا عرصه مدیریت را متواضعانه ترک کنند چرا که در این دنیا و در این سیستم اداری و نظارتی پاسخگویی و پایشی در کار نیست!

شهر محوری و روستاستیزی در سیاست های توسعه استان و بحران سیستان

^{توسن شماره 214-دوشنبه 14 اردیبهشت}

مجتبی جهان تیغ

منطقه سیستان در واقع یکی از قربانیان توسعه تک بعدی کشور طی صد سال اخیر و بوِیژه طی دهه های پس از جنگ است. سیاست های اقتصادی و فرهنگی که حاصل نظر و عمل تکنوکرات های غربگرای دولت های گذشته است با ایده های همچون ژاپن یا مالزی اسلامی سعی بر مدرنیزاسیون ظاهری و شتابان کشور داشتند و از شروط و منطق داروینی برنامه های اقتصاد لیبرال از بین بردن نرم و بی صدا طبقات محروم زیر چرخ های توسعه است.