بررسی روند رشد دانشگاه ها و گسترش فقر در سیستان

توسن شماره 214-دوشنبه 7 اردیبهشت

مجتبی جهان تیغ

دانشگاه های منطقه سیستان و استان بخشی از کارخانه های تولید مدرک در کشور هستند که وظیفه اقناع افراد منطقه را با اعطا مدارک دانشگاهی را بر عهده دارند و نیز بخشی از فرایند کسب منزلت اجتماعی و ارتقا در ساختارهای اجتماعی نوین کنونی هستند ومدارک صادره از آنها  ابزار کار و برگ های برنده خانواده ها و طوایف هستند. کاربردهایی نظیر نفوذ و افزایش قدرت قومیت و طایفه با کسب مناصب دولتی و ساختار قدرت تا افزایش مهریه !

اما این کارکرد اجتماعی دانشگاه ها در بستری سیاست ها و قوانین توسعه محور ایجاد شده است. برای مثال نظام پرداخت هماهنگ حقوق مصوب دولت توسعه محور دولت سازندگی (برامده از حزب کارگزاران سازندگی یا همان حزب مسلمانهای لیبرال به گفته اقای مرعشی سخنگوی حزب) ، که می گوید مدرک بالاتر حقوق بیشتر ، سراغاز عطش شدیدی در چندصد هزار کارمند دولت جهت ارتقا مدرک برای افزایش حقوق شد.

 با ایجاد این تقاضا شدید در کنار ظرفیت محدود دانشگاه ملی برای پاسخ به این نیاز کاذب و سوداور دانشگاه های پولی بمانند دانشگاه ازاد و پیام نور و سایر دانشگاهای پولی مانند خصوصی غیرانتفاعی . پردیس بین الملل توسعه کمی و شدیدی در تمامی کشور تا دورافتاده ترین و فقیرترین مناطق کشور را آغاز کردند تا هم اکنون که با دادن برگه های سفید در کنکور می توان دانشگاه قبول شد میتوان به بی اهمیت بودن سواد اولیه برای ورود و شرط "فقط پول داشتن" برای مدرک گرفتن در این دانشگاه ها پی برد.

فرهنگ، امری فراشمول

 ^{توسن شماره 213-دوشنبه 31 فروردین}

مصطفی سخنگو

مقدمه: یک جامعه متشکّل از ابعاد مختلفی است که در میان اهل علم، میان وجود سه بُعد فرهنگ، سیاست و اقتصاد اجماع وجود دارد و همگی بر وجود این سه بُعد اذعان دارند.

 در این میان اهل علم و ادب جامعه، برای فرهنگ شأن بالایی قائل هستند و تأکید زیادی  بر اصلاح و تعالی آن دارند. زیرا  فرهنگ آن بُعد زیربنایی جامعه است که قوام‌بخش دیگر ابعاد و هویت جامعه می‌باشد.از همین جهت نیز  جبهه باطل بعد از ناکامی در جنگ سختِ هشت ساله با ایران، تمام تلاش خود را برای استحاله فرهنگی جامعه ایران  به کار گرفته است، زیرا فرهنگ که زیربنای سایر ابعاد جامعه است اگر تطور و تغییر یابد، به صورت طبیعی ساختار سیاسی و اقتصادی کشور تغییر خواهد کرد.

 اما ساحت فرهنگ با این درجه از اهمیت چه فهمی از آن در میان مسئولین فرهنگی استان قرار دارد؟ بی‌شک برای پاسخ به این پرسش، ابتدا باید فهمید فرهنگ چه تعریف می‌شود؟ آیا میان فرهنگ و دیگر ابعاد جامعه می‌توان در حوزه نظر و عمل تفکیک قائل شد؟ در صورت قائل شدن به این تفکیک، لوازم و تبعات آن در ساحت فرهنگ چه خواهد بود؟

جریان مطالبه‌گری در شبکه هامون خشکیده است

 ^{توسن شماره 213-دوشنبه 31 فروردین}

مجتبی جهان تیغ

 پس از گذشت یک دهه از بروز بحران زیست محیطی در منطقه سیستان و سپس بحران انسانی منتج از آن، درباره عملکرد رسانه‌های بومی‌در روایت، تحلیل و مطالبه‌گری در باب بحران سیستان چه می‌توان گفت؟

 چندی پیش برنامه ثریا در سالگرد سه سالگی خود برای سومین بار طی یک سال گذشته( اسفند ۹۲، مرداد۹۳ و اسفند۹۳) اقدام به بررسی وضعیت بحران سیستان کرد.

در این برنامه آقایان طالب‌زاده و یامین‌پور به عنوان دو نسل از فعالان و اساتید حوزه رسانه در طراز انقلاب اسلامی‌و آقای وحید جلیلی مدیر دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی( سردبیر سابق نشریات ابرار، سوره مهر و راه) و پایه‌گذار جشنواره عمار که هر سه متعلق به جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی‌هستند حضور داشتند.

برنامه ثریا برنامه‌ای معتقد به الگوی ایرانی اسلامی‌پیشرفت است و با شناخت و ایمان به پتانسیل بالای توان ملی در سایه استقلال و ازادی کسب شده در انقلاب اسلامی‌با هدف و افق تمدن‌سازی اسلامی‌با محتوای نقد درون گفتمانی قصد شناخت موانع پیشرفت و معرفی آنها در جهت تسریع در رفع آنها دارد.